XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

MARGITA - Sendimendueri ez da manatzen eta amodioa zer da?.

Beti gogoetatu dut amodioa ez zenez bakotxak beretako duen amodio haundi bat baizik eta beste baten arimaren jabe izaiteko behar haundi bat.

Gauaz batzuetan iratzartzen niz.

Orenak aditzen ditut, ene biziaren parte bat baizik bizitzen ez dutan mundu huntan.

Zendako niz hola, nik dakita? Zendako besteak ez dira berdinak, nik dakita?.

Zer dira euria berinen eta teilatuen gainean egiten duen harrabotsaz kanpo, kizkoladura xorta perekamendu ezin ezagutuzko, munduak ezagutarazten eta izurtzen dituen horiek?....

Nik ere ezagutzen dut ongi lehen minixtroaren emaztea.

(Irriak) PALMIRA - (Arrunt amorosturik, deitzen du Roberto angles modako batean).

(Roberto-k arduran errefusatzen du).

PALMIRA -(Zerbeit prestatzen ari balitz bezala... eta gero...) (Palmira iragaiten da huxtuz eta begiez segitzen dute).

PALMIRA - Huntaz zer egiten dut? Orenak badira buhurdin horien gainean dagola. Asea niz ni.

HORTENZA - Hik aski. Ez dun, maite hugulakotz, uste ukan behar oro haizu ditunala. Aditua dun?.

MARGITA (serioski lunetak emanez) - Orai amodioaren aldi.

Amodioa dakizuen bezala, sendimendu bat da, gauza bat argitzen ez dena.

Amodioa luzaz aipatuko dauzuet.